Inloggen

Een nieuw jaar

 

Een nieuw jaar biedt nieuwe kansen en nieuwe ontwikkelingen. Voor mijzelf betekent het een bijdrage aan het Zorgcongres op 15 april over het thema: ‘De psychosociale stress bij kind/ouders rond een medische opname‘.

 

Zowel uit persoonlijke als professionele ervaring weet ik hoe groot de impact is van de opname van een baby op de Intensive Care Neonatologie. Die persoonlijke ervaring zal ik nooit vergeten, zo indringend is die geweest. Ik voelde me onzeker en machteloos en dat gaf angst en tranen.

 

Hoe zou het gaan met mijn kind? Hoe gaat het nu met haar, en zal zij hier goed doorheen komen? Ik zond gebeden en gedachten omhoog, als een hotline. Ik liep door een lange, schier eindeloze gang en kon mijn tranen niet bedwingen. 

 

Op de couveuse-afdeling werd ik gelukkig goed opgevangen en kreeg ik deskundige uitleg. “Het was best spannend, maar haar toestand is nu stabiel,” vertelde de verpleegkundige. Later sprak ik de kinderarts die meer details van de behandeling gaf.

 

Enigszins gerustgesteld stond ik bij de couveuse en zei iets tegen mijn dochter. Ik heb een vinger in haar knuistje gelegd en er was wederzijds contact. Een ontroerend moment, onvergetelijk. Ik was blij dat ik dit aan mijn vrouw kon vertellen, want zij had nog niet bij haar kunnen zijn.

 

Stress

De bevalling van een tweeling is al een bijzondere situatie: fysiek, medisch, verpleegkundig en relationeel. En het is een wonder! Als vader stond ik bij het bed om mijn vrouw te steunen. Ik zag de baby’s geboren worden. Wonderlijk.

 

Maar ik merkte ook de voelbare stress bij het team, omdat de baby’s om medische redenen geboren moesten worden. Even werden zij bij elkaar gelegd maar direct daarna moest de jongste naar de couveuse-afdeling. Het was een groot contrast: de ene baby sliep rustig in een wiegje naast het bed van mijn vrouw, de andere lag op de IC.

 

Mijn stress kwam voort uit onmacht, onzekerheid, afhankelijkheid, angst, ongerustheid. Ik pendelde tussen de verschillende afdelingen om mijn vrouw te vertellen wat ik op de couveuse-afdeling had gehoord en gezien. Ook dat veroorzaakt spanning. Daarnaast leeft de familie mee en wil geïnformeerd worden, wat tijd en energie vraagt. 

 

Zorgcongres

Vanuit deze persoonlijke ervaring herken ik de stress bij ouders van wie een kind op de IC komt te liggen. Een opname van een kind op een IC is ingrijpend en vaak een emotionele rollercoaster. Wat er zich op zo’n afdeling afspeelt, is voor de buitenwereld veelal onbekend. Ouders moeten die kloof overbruggen. Die stress geldt ongeacht de leeftijd van het kind, of het nu een baby is of een puber, en de ziekte acuut of chronisch.                                         

 

Ook op de afdelingen verloskunde en neonatologie kennen de ouders stress. Dat uit zich bijvoorbeeld in onmacht, slaapproblemen, spanningsklachten, het gevoel geleefd te worden, onbegrip, hoofdpijn, een kort lontje, tijdgebrek en paniek.

 

Op het Zorgcongres wordt aandacht besteed aan deze aspecten, zeker met het oog op de geboortezorg. Denk maar aan postpartum stress en kenmerken van een postpartum depressie, zowel bij de moeder als bij de vader/partner. Dat laatste is veelal een te weinig gesignaleerd en onderkend probleemveld.

 

Persoonlijk

Ik ben blij dat een aantal christelijke organisaties dit Zorgcongres steunen. Ik denk dat deze problematiek ook herkenbaar is voor CGMV-leden en daarom deel ik deze informatie met jullie.

 

In Hem verbonden,

Bob de Raadt
Bob de Raadt is contextueel hulpverlener, freelance gastdocent, vadercoach, boekenrecensent, auteur van ‘Vaderschapskennis’, eigenaar van www.bobderaadt.nl, pensionado.