Ouderschap en werk – Alette

 

Alette van Til-Geerds is getrouwd met Tjakko. Ze hebben vier kinderen. Alette werkt drie dagen per week.

 

“Na de geboorte van de eerste en tweede ben ik gewoon blijven werken, maar anderhalf jaar na de geboorte van onze derde ben ik gestopt. De reden was dat we in een behoorlijk logistieke uitdaging waren beland. Ik werkte drie dagen per week in de kinderopvang en mijn man werkte fulltime.

 

Onze kinderen zaten niet op de kinderopvang waar ik werkte, maar elders. Onze ouders woonden allebei ver weg, dus hen inschakelen was geen optie. We woonden in Almere maar mijn werk was in Hilversum, en we hadden ook nog eens wisselende roosters.

 

Het was altijd een puzzel wie de kinderen naar de opvang en naar school bracht en weer ophaalde. Tjakko kon zijn werk gelukkig flexibel indelen, daardoor hebben we het nog lang volgehouden. Maar op een goed moment dachten we: dit wordt teveel.

 

Zomaar stoppen met werken ging natuurlijk niet, dan zou er in financieel opzicht een gat vallen. Wat toen gebeurde was heel bijzonder: mijn ouders en schoonouders zagen dat het niet meer goed met ons ging. Mijn schoonouders zijn toen financieel bijgesprongen zodat ik kon stoppen met werken. De jongste is ruim een jaar daarna geboren.

 

Thuisblijven

Ik was er heel blij mee maar vond het tegelijkertijd ook heel jammer om thuis te blijven, want ik genoot enorm van mijn werk. Maar het ging niet meer, ook omdat het heel druk en fysiek zwaar werk was. Daar kwam bij dat onze kinderen heel slecht sliepen. Als de één eindelijk goed doorsliep, begon de volgende. Dat ging zo bijna non-stop elf jaar door. Het gaf dus ook veel rust om thuis te blijven, ik kon even op adem komen.

 

Maar na een jaar of zes, zeven kreeg ik weer behoefte aan buitenshuis werken. De kinderopvang had ik wel gezien, daar wilde ik niet naar terug. Maar ik had wel SPH gedaan, dus ik wilde ook niet zomaar een baantje. Omdat ik niet zo goed wist wat voor werk ik wilde doen heb ik eerst een jaar in een magazijn gewerkt; orders picken, bestellingen verzendklaar maken, enzovoort.

 

Belastend

Het was inmiddels duidelijk dat wij zouden gaan verhuizen naar Kampen. Nadat we als gezin gesetteld waren, dacht ik na over werk. Ik ben aan de slag gegaan bij een thuiszorgorganisatie, waar ik het erg naar mijn zin had, maar wat fysiek te belastend was. En toen kwam ik zo’n drie jaar geleden bij CGMV terecht, als medewerker op het secretariaat.

 

Het is een stuk makkelijker geworden met de kinderen thuis. De jongste is nu dertien jaar en al behoorlijk zelfstandig. En als er wel iets is, kan ik redelijk makkelijk wat regelen met mijn man of met de oudere kinderen. Een van hen gaat net vanmiddag met hem mee naar de tandarts, bijvoorbeeld. En bellen of appen kan ook nog altijd.

 

Schermtijd

Goed zicht hebben op wat de kinderen doen als wij er niet zijn, is heel lastig. Ik heb dat maar een beetje losgelaten. De jongste bijvoorbeeld heeft beperkte schermtijd op zijn telefoon via een app, maar dat werkt niet heel geweldig. De andere kinderen zijn al wat ouder.

 

Het zijn wel pittige tijden. Op de dagen dat we allebei werken, zijn we altijd laat thuis. We zijn daarom wel makkelijk, ook met eten, en we hebben regelmatig een kliekjesdag. We halen dat op de dagen dat we niet werken wel weer in. De kinderen zijn gelukkig makkelijk met eten.

 

Ruimte

Soms heb ik toch even wat ruimte nodig voor een van de kinderen, want daar is wel eens wat mee. Dan schiet ik altijd mijn leidinggevende aan met de vraag of ik een uurtje eerder naar huis kan, of een half uur later mag beginnen. Dat kan vaak al met mijn ADV-uren. Zij merkt trouwens vaak zelf al wel dat er wat is, ook omdat ik geneigd ben te lang door te gaan. Collega’s denken ook altijd met me mee.

 

Goed ontspannen is belangrijk, dat doe ik vaak door lange wandelingen te maken, alleen of met vriendinnen. Dan laad ik weer helemaal op. Wat ook fijn is, is naar het werk fietsen. Dat doe ik altijd zonder oortjes in of muziek op. Ik geniet dan altijd bewust van de omgeving. Dat is echt heerlijk.”