Ouderschap en werk – Pieter Cnossen

 

CGMV-directeur Pieter (1978) is getrouwd en heeft vier kinderen in de leeftijd van 16, 14, 12 en 8 jaar. Hun eerste kindje is vlak na de geboorte overleden.

 

“Toen mijn vrouw Hanna zwanger was van ons oudste kindje, had ze haar baan opgezegd want ze werkte grotendeels in Groningen. Ze was van plan om na de geboorte dichter bij huis aan het werk te gaan. Maar alles liep toen natuurlijk anders.

 

Toen onze tweede werd geboren, ging ze drie dagen werken. Dat vonden we allebei fijn, want we wilden er zo veel mogelijk voor de kinderen zijn. Totdat ze vier waren, gingen ze twee dagen naar de opvang. Dat vonden we ook een goede aanvulling op wat we thuis met ze deden. De omgang met andere kinderen, de spelletjes en werkjes. Ze genoten er zelf ook van.

 

Vanaf dat onze zoon vier werd, hebben we het zo kunnen regelen dat er altijd iemand thuis was bij de kinderen als ze uit school kwamen. En dat lukt nog steeds, nu de jongste acht jaar is. We vinden dit belangrijk en het geeft ook rust in het gezin.

 

Flexibel

We hebben allebei flexibele banen, daardoor kunnen we dit doen. Daarnaast zijn we zelf ook flexibel, waardoor we wel eens ruilen als een van ons een belangrijke bijeenkomst heeft op de dag waarop de ander thuis zou zijn.

 

Als Hanna aan het werk is, werkt ze altijd op locatie. Ik werk twee dagen thuis en ben ‘s avonds ook wel eens aan het werk. Ik werk niet minder, maar wel onregelmatiger. Ik haal twee keer per week de kinderen van school, en Hanna drie keer. We proberen het zo te regelen dat er altijd iemand in de woonplaats is, voor het geval een kind een been breekt of zo.

 

Logistiek

De combinatie werken en ouders zijn, vind ik logistiek vaak lastig. Dat heeft te maken met schooltijden en sportclubs. Onze kinderen zijn erg sportief en dat stimuleren we ook, maar dat betekent wel dat er bijna elke dag wel een kind naar training moet. En daardoor moeten we vaak op een andere tijd eten. Vanaf vier uur ben ik vooral bezig met de kinderen, ze moeten eten en sportspullen mee. Dat geeft wel onrust in je hoofd: gaat het allemaal goed?

 

Als er een kind ziek is, ben ik meestal degene die thuis blijft, ook omdat ik makkelijker thuis kan werken dan mijn vrouw en sneller kan schakelen. Als het langer duurt of als we van tevoren weten dat er een kind thuis zal zijn, is zij vaak degene die thuisblijft.

 

Als we wat klemlopen met het rooster vragen we ook wel eens aan ouders van een vriendje of vriendinnetje of ze daar mogen spelen, of met een teamgenootje mee kunnen. Regelmatig komt er ook een kind met ons mee. Een netwerk is wat dat betreft echt heel belangrijk.

 

Huiswerk

Onze oudste is inmiddels zestien jaar. Hij heeft steeds meer z’n eigen activiteiten. Hij sport, werkt en doet veel met vrienden. Daardoor brengen we minder tijd met hem door. We zorgen er wel voor dat we goed contact met hem hebben. Als hij thuis is, maar Whatsapp ook handig. Hij appt ons en wij appen hem, bijvoorbeeld om te vragen of hij zijn huiswerk wel af heeft. We houden goed in de gaten hoe het met ze gaat.

 

We weten natuurlijk niet alles wat ze doen als ze ouder worden, maar dat hoort er ook bij. Openheid en vertrouwen vinden we belangrijk. We weten natuurlijk niet zeker dat hij niet staat te vapen bij de supermarkt. Nou ja, we weten voor 80 procent zeker dat hij dat niet doet.

 

Balans

Een goede balans houden tussen werk en privé vind ik moeilijk. Ik pak vaak ’s avonds nog even de laptop. Vroeger kon dat niet, dan was je om vijf uur ‘s middags klaar of in ieder geval, dan trok je de deur achter je dicht.

 

Ik kies bewust dingen uit die ik met de kinderen doe. Met die van acht doe ik veel spelletjes bijvoorbeeld en met die van twaalf klus ik vaak. Ik kom zo veel mogelijk zoveel mogelijk naar de wedstrijden. En ik speel twee keer per week volleybal, een keer trainen en een keer een wedstrijd. Als ik aan hardlopen zou doen, zou het er vaak niet van komen. Maar met een club móet je.

 

Ik probeer zo flexibel mogelijk te zijn, het altijd wat te plooien. Soms loopt dat in de soep en dan kan ik altijd mensen bellen. Onze kinderen zijn gelukkig ook vrij zelfstandig, ze redden zich goed en denken mee. Daarnaast doen ze het prima op school en zijn ze blij. Dat kan ook anders, zien we in onze omgeving. Met andere woorden, we breien het rond met z’n zessen.

 

Verlof

Ouderschapsverlof heb ik nooit gebruikt maar ik vind het een goede ontwikkeling. Ik juich het toe dat ouders op deze manier meer thuis kunnen zijn, zeker als het kind nog heel klein is.”