Terugkijken

 

Soms realiseer je je opeens dat iedereen die je tegenkomt ook gewoon kind geweest is, en tiener, enzovoort. Hoe zou diegene vroeger rondgelopen hebben, hoe was het thuis, welke bezigheden had-ie, wat was moeilijk?

 

Dat kan me bijvoorbeeld gebeuren met iemand die me met hoge snelheid voorbijstuift en me al slalommend inhaalt van de linkerkant van de weg naar de rechterkant. Behalve dat ik mijn hart vasthoud voor het vervolg van zijn trip, ben ik ook benieuwd naar zo iemand. Vanwaar dat gedrag?

 

Respect
Rekening houden met iemands persoonlijke geschiedenis helpt met het respect voor hem of haar. En dat is nodig voor iedereen, maar zeker voor mensen die beroepsmatig hulp verlenen. Als technisch verpleegkundige ben ik vaak maar kort bij mijn cliënten en ik leer ze daarom vaak niet goed kennen. Dan is het goed om te bedenken dat gedrag waarvan ik opkijk een reden kan hebben in zijn of haar geschiedenis.

 

Niet alleen de mensen om me heen maar ook elk voorwerp heeft een geschiedenis. Neem de computer waarop ik nu zit te tikken. Door wie is die in een doos gedaan, waar was dat, waar komen alle onderdelen uit deze computer vandaan, wie hebben ze gemaakt?

 

Van sommige dingen zou je dat natuurlijk kunnen uitzoeken, maar ik ga ervan uit dat er één Persoon is die los staat van de tijd en die altijd de tijd als het ware kan terugspoelen. Iedere ademteug en klop van ieders hart is bij Hem bekend. Dat geloof ik.

 

Gevolgen
Zonder al te psychologisch of filosofisch te willen worden, het is logisch dat gebeurtenissen uit het verleden gevolgen hebben voor het heden. Bijna vijftig jaar ben ik, maar nog steeds ben ik bezig sommige dingen van mezelf te herleiden en te begrijpen.

 

Als ik mezelf op straat tegen het lijf zou lopen, zou ik misschien ook wel wat compassie hebben. Misschien zou ik mezelf willen vragen, hé, hoe is dat gelopen? Hoe komt het dat je zo vaak denkt dat anderen iets tegen je hebben? Helpt het om dat pad eens samen terug te lopen?

 

Thuiszorg
Ook de thuiszorg heeft haar eigen geschiedenis. Tegen het eind van de 19e eeuw ontstond dit type zorg, eerst in Engeland, daarna in Noord-Holland. De hele vorige eeuw was er het kruiswerk dat die thuiszorg uitoefende. Ik heb nog collega’s die consultatiebureaudiensten hebben gedraaid.

 

Eind 20e eeuw hielden deze kruisverenigingen op te bestaan en uiteindelijk werden het, na allerlei fusies, de huidige thuiszorginstellingen. Ik ben in de thuiszorg begonnen toen het kruiswerk net voorbij was. Een tijdje terug ben ik in de geschiedenis van mijn werkplekken gedoken. Ik las oude nieuwsberichten en bekeek oude foto’s.

 

Bij mijn eerste technische thuiszorgteam troostten we elkaar soms door te zeggen: ‘Het is zoals het is’. Dat is natuurlijk een schrale troost, een cliché, uitgesproken als noodverband om ondanks alles toch door te kunnen werken. Maar ook een cliché is waar. Alles heeft een ontstaansgeschiedenis, en die bepaalt voor een groot deel hoe het nu is.

 

Johannes Gerkema is technische thuiszorg verpleegkundige en blogt voor CGMV over zijn ervaringen in de zorg.