Veiligheid kost geld

 

Of ik mee wilde in de hoogwerker… Dat was de vraag van een Rotterdamse ondernemer met een professioneel glazenwassersbedrijf. Hij ontmoette mij in het kader van branchebeleid en vertrouwde geen beleidsmensen die niet weten wat het ambacht inhoudt.

 

Ik wist instinctief dat dit de kans was om mijn plek aan de praattafel te verzekeren. Dus verzweeg ik mijn enorme hoogtevrees, en slaagde met vlag en wimpel en trillend lijf voor deze ultieme test.

 

Mijn ogen gingen open toen met de grote Normalisatie en Harmonisatie-operatie van Europese lidstaten besloten werd de ladder als werkplek af te schaffen. De ladder zou een arbeidsmiddel worden in plaats van een werkplek, met als doel het aantal dodelijke bedrijfsongevallen terug te brengen.

 

Deze Europese ‘ladder-operatie’ had alleen geen rekening gehouden met de gevolgen voor het Nederlandse glazenwassersambacht. Moest de kleine ondernemer voortaan een hoogwerker inzetten voor de voor- en achtertuinen van rijtjeshuizen? Met dakdekkers, schilders en glazenwassers voorop zocht het Ministerie naar een Europees compromis voor veilig werken op hoogte, zonder dat een hele branche zou verdwijnen. De branche mocht gelukkig in Brussel meedenken over een oplossing. Daarom mag een ladder nu bij hoge uitzondering tot 10 meter worden ingezet.

 

Goedkoop

Het grootste probleem ligt echter bij de prijs. De glazenwasser moet arbeidsmiddelen voor veilig werken op hoogte doorberekenen, en dan haken particulieren af. Het bedrijf dat het goedkoopst kan werken, krijgt de opdracht. En goedkoop werken kan als er een steelborstel gebruikt wordt. Die veroorzaakt helaas wel schouder- en nekklachten die zelfs kunnen leiden tot arbeidsongeschiktheid.

 

Veilig werken op hoogte is natuurlijk de verantwoordelijkheid van de werkgever of zelfstandige vakman. Maar wat te doen als een klant niet maalt om jouw veiligheid, maar wel streeploos gezeemde ramen verlangt voor de laagste prijs? Woningbezitters gaan daarom gretig in zee met onherleidbare witte busjes, die voor vijfentwintig euro alle verdiepingen van de voor- en de achtergevel meenemen. Dat een zzp’er kiest voor de telescoopsteel is tot daaraan toe, maar werknemers hebben geen keus.

 

Gelukkig is dit anders voor glazenwassers op de zakelijke markt. Zij kunnen ministeries en VVE’s aanspreken op wettelijke verplichtingen rond veilig werken op hoogte. Enkele overheidsgebouwen in Den Haag worden onderhouden door een glazenwassersbedrijf uit Rijswijk, dat maatschappelijk verantwoord ondernemen hoog in het vaandel heeft staan. Het bedrijf koos bewust voor de niet-particuliere markt omdat het op kwaliteit wil concurreren en niet op veiligheid.

 

Via deze MKB’ers heb ik in de praktijk mogen leren over ladders, telescoopsteelbewassing, hoogwerkers, persoonlijke beschermingsmiddelen, onderhoud, keuringen en investeren in veiligheid. Dankzij deze bedrijven heb ik ook een sterke mening gevormd: dat een bonafide bedrijf maar moet afwachten of een woningbezitter hem veilig werken op hoogte gunt, is een schande.

 

Shari van den Hout is bedrijfseconoom, coach en veelzijdige projectleider met specialistische kennis van ondernemerschap in het MKB, van arbeidsmarkt- & scholingsbeleid en wetgeving. Zij is jarenlang beleidsadviseur geweest voor ambachtelijke branches en ze was hands on bezig met het ontwikkelen van instrumenten voor deze MKB-bedrijven.