Ben  je klaar voor netwerkzorg?

 

De zorg wordt geplaagd door wachtlijsten en gebrek aan personeel. Zorgmedewerkers aansporen langer te gaan werken, helpt niet. Ondertussen groeit de vraag naar zorg en die zal blijven groeien, tegelijk met de vergrijzing.

 

Het begrip ‘dreigend zorginfarct’ is een goede omschrijving van de huidige toestand. Er zullen straks keuzes gemaakt moeten worden  over voorrang: de ene hulpvraag is urgenter dan de andere.

 

Denk ook aan de basale zorg en aandacht voor bijvoorbeeld je oude vader of moeder. Het is goed mogelijk dat die zorg in de toekomst (deels) gegeven gaat worden met behulp van robotica en dat er tegelijk meer van het eigen netwerk wordt verwacht. De vraag is of die netwerken in staat zijn om dit ‘gat in de zorg’ op te vangen. 

 

Professioneel

De vraag naar zorg groeit ook door het idee dat je bij problemen alleen goed geholpen kunt worden door een professional. Maar dat is lang niet altijd het geval. Het zou eerder zo moeten zijn dat professionele zorg pas aan bod komt als de informele zorg uit het netwerk niet toereikend is.

 

Beide kanten zijn daarmee aan zet: de professionele kant en het netwerk. Bij zorgverleners ligt de uitdaging om cliënten te stimuleren zoveel mogelijk zelfredzaam te zijn, zodat ze zo weinig mogelijk afhankelijk zijn van de betaalde zorg.

 

Vaak zal dat betekenen dat je een beroep moet doen op je eigen netwerk.  Soms sta je dan voor een hoge drempel. Hulp bieden is vaak makkelijker dan hulp vragen. Tegelijkertijd kan hulp bieden ook veel vragen aan tijd en inzet.

 

Toch zal de burger eraan moeten wennen dat van hem of haar verwacht kan worden dat hij in de eigen omgeving bijspringt waar nodig. Niet alleen voor familie, maar ook voor buren, vrienden en kennissen.

 

Onderlinge contacten

Onze samenleving zal daarom meer moeten inzetten op netwerken en onderlinge contacten. Daarvoor hoeven we niet te wachten tot het zorginfarct werkelijkheid geworden is. Ook zonder noodzaak is het goed om te investeren in onderlinge verbinding in wijken en buurten. Dat kan door het ondersteunen van buurthuizen, het faciliteren van wijkverenigingen en sociale instellingen.

 

Uiteindelijk zijn mensen geschapen als sociale wezens. We hebben elkaar nodig, we zijn op elkaar aangewezen om zo meer mens te kunnen worden.

 

• Welke ervaringen heb jij met een dreigend zorginfarct? We horen het graag!

 

Ineke Evink